Nsawam, 26 september

Hallo allemaal,

Zoals jullie al door hadden, lukte het bij het vorige verhaal niet goed om de foto’s mee te sturen. Dankzij KP heb ik nu een uitgebreide uitleg, dus daar kan het nu niet aan liggen.

Het afgelopen weekend stond in het teken van de uitdagingen. Via mijn telefoon op het internet lukte wel aardig, maar ging soms erg traag. Dus wilde ik graag een modem hebben zodat ik ook eventueel kan skypen. Daarvoor moest ik naar de hoofdstad. Iemand van het personeel had me keurig uitgelegd hoe het werkte, maar……..ging toch iets anders. Was netjes naar de plek gelopen waar de busjes (trotro’s) langs zouden komen. Volgens een Ghanees werd dit bevestigd…..hij komt vanzelf. Toen kwam een politieagente voorbij, nogmaals gevraagd: nee, dan moet je niet hier wachten, maar naar het kruispunt lopen. Zo gezegd, zo gedaan. En inderdaad al snel kwam een busje. Ik braaf opgelezen waar ik naar toe wilde (een grote shopping-mall), zou helemaal goed komen ! Echter vlak voor Accra, moest ik uit het busje om over te stappen in een andere, de hele bus bemoeide zich er mee. Maar gelukkig, ook dit kwam goed en zo kwam ik langs drukke marktkraampjes, armoedige huisjes en overal afval bij een spiksplinternieuw winkelcentrum met vrijwel lege parkeerplaats. Het was super rustig in dit luxe winkelcentrum. Het modem was snel gekocht, ik begreep er toch niets van. Als ik maar internet had. Ook was er een supermarkt met airconditioning, waar je echt alles kon krijgen. Een schril contrast met de wereld er buiten….

Tja en mijn eetvoorraad voor een week was op, dus naar de markt. Merk gelukkig wel dat ik hier nu al anders tegenaan kijk dan vorige week. Was de afgelopen dagen al regelmatig even een stukje het dorp in gelopen om te kijken hoe mensen reageren en wat zelfvertrouwen te krijgen. Dus de markt was geen probleem. Ze roepen wel allemaal naar je,( hey obroni =blanke) maar dat begint al te wennen.

En even wat over het werk. De afgelopen week heb ik steeds meegelopen met 1 van de fysiotherapeuten of de assistenten. Begin nu wat beter door te krijgen hoe dingen in elkaar zitten. Zo blijkt dat de kinderen die opgenomen zijn op de kinderafdeling hier soms al jaren ‘wonen’. Reden is dat de ouders totaal niet meer naar ze omkijken. De OTC probeert deze kinderen zoveel mogelijk te helpen. Dit betreft soms protheses o.i.d. maar ook het bieden van onderwijs, zodat ze later misschien een opleiding kunnen volgen.

Maandag vooral bij de groep amputatie-patiënten geweest. Zij wonen hier op het terrein. Ze beginnen de dag met allerlei oefeningen in lig op de grond. Dan denk je dat ze even geen aandacht voor hun telefoon hebben, maar nee hoor, er wordt gewoon opgenomen en ondertussen door geoefend ha, ha. Redenen van amputaties zijn vooral diabetes, infecties maar ook veel auto-ongelukken. En dat verbaasd me niets, zoals hier gereden wordt. Ze gebruiken hier het type prothese dat wij ca 20 jaar geleden ook gebruikten en de mensen zijn hier heel handig in. Ze lopen dan ook regelmatig hun rondjes buiten, met rekje, krukken of zonder. Ook hinkelen kunnen ze over lange afstand. Wond/stompverzorging en zwachtelen is een ander verhaal. Maar aangezien er een doos met allemaal zwachtels was gedoneerd, was dit een aanleiding om het zwachtelen op te pakken. Er moest natuurlijk een filmpje worden gemaakt als dank naar de donateur. Vraag me wel af of het zwachtelprobleem is opgelost. Het waren nl allemaal erg brede zwachtels.

Het is wel duidelijk dat het OTC door de jaren heen heel wat connecties met organisaties in allerlei landen heeft opgebouwd. Zo worden er regelmatig dozen met ‘spullen’ afgeleverd. En zo kunnen veel patiënten geholpen worden met kleine hulpmiddelen, zoals braces of verbandmateriaal en kan geld worden gestoken in andere zaken. Zo zijn bouwvakkers momenteel druk bezig met het afwerken van een ruimte die dienst gaat doen als een day-care centrum voor kinderen met cerebral palsy. Ze hopen over ca 2 week hiermee te kunnen starten, eerst met 5 kinderen.

Geldzaken: altijd interessant. De munteenheid die hier gebruikt wordt is de cedi. Een cedi is ongeveer 20 cent waard. Maar als je geldt pint, is het grootste biljet 20 cedi, dus 4 euro. En de prijzen: zo had ik vorige week een simkaart gekocht : 2 cedi (40 cent), beltegoed koop je voor 2 euro (is dus heel snel op als je naar Nederland belt !), 5 sinaasappelen: 1 cedi. Met de trotro naar Accra: 4 cedi. Begrijpelijk dat salarissen dus ook laag zijn.

En zo begin ik langzamerhand steeds meer te leren over dit land. Met mijn fototoestel ben ik nog wat terughoudend. De foto’s die ik nu heb toegevoegd zijn genomen net buiten het OTC. Dit was het dan weer voor deze keer.

Tot de volgende keer !

Liefs Marieke