Nsawam, 8 oktober,

Hallo allemaal,

Heel leuk om jullie reacties op mijn site lezen! Nu ik hier al 3 week ben, merk ik dat dingen al vertrouwd raken. Ik schrik niet meer van alle hagedissen op het pad, weet de weg op het terrein en vind het normaal dat drinkwater in zakjes zit. En nu is het de kunst om scherp te blijven, zodat ik wel wat te vertellen heb.

Maandag heb ik meegedraaid op de OPD( out-patiënt-department). Vanaf 6 uur ’s ochtends zitten de eerste patiënten al te wachten, terwijl om 8 uur wordt begonnen. Zo was meneer met nummertje 4 rond 9 uur aan de beurt. Dit kunnen wij ons echt niet voorstellen. Mensen hier hebben heel veel geduld en gaan heel anders met tijd om. Wij hebben altijd haast, het gevoel dat er van alles moet. Tijdens deze OPD kwamen m.n. kinderen voorbij, met verschillende afwijkingen, erge o-benen, x-benen en totaal verwaarloosde klompvoeten bij een spastische jongen van 11. Sommige van deze kinderen kunnen worden geopereerd. 2 x per jaar komt er een chirurg deze ingrepen doen. Zo was er een vader die voor zijn zoontje de afspraak had gemist, tja en dan schuift het dus een half jaar op.

Op dinsdag begint het leven al heel vroeg in Ghana. Rond 5 uur begint de moskee al met oproep tot gebed en om 6 uur ging een andere kerk helemaal los, met megafoon, drums en veel gezang. Geen wonder dat de mensen overdag moe zijn. Over moe zijn gesproken. Vandaag had ik een CVA patiënt op de poli. Zij wilde eerst even uitrusten van de reis. Ging dus lekker liggen op de behandelbank en viel in slaap. Haat echtgenoot was mee en nam het er ook even van. Tja, en wat moet je dan. Ik heb ze even lekker een half uur laten slapen. Misschien waren zij ook al vroeg naar de kerk geweest.

Verder heb ik mij vooral bezig gehouden met de amputatie-patiënten, ca 20. Eerst afgesproken dat ik hier 3 x in de week ben. Sinds vorige week waren er 3 nieuwe opnames. Bij sommigen heeft de amputatie al een jaar geleden plaats gevonden. Sindsdien hebben ze gehinkeld. Ze zijn daardoor supersterk in de armen en in het gezonde been. Dat ze nu pas komen voor een prothese heeft meestal met geld te maken……..een jaar sparen ! Terwijl het verstrekken van een prothese bij ons een vanzelfsprekende zaak is. Hoe dit soort dingen in Ghana allemaal lopen is best lastig om achter te komen. Maar aangezien er geen ziektekostenverzekering is, moet dus voor alles betaald worden. Er zijn verschillende redenen voor de amputaties. Soms diabetes, gangreen of een ongeluk. . Wanneer het bijvoorbeeld een ongeluk betreft zijn er eigenlijk weinig middelen om een breuk te fixeren met platen of schroeven. En dan is amputatie vaak de enige oplossing.

Ook deze week weer mee geweest op huisbezoek. Het was deze keer de bedoeling om een bezoekje te brengen aan de moeder van 1 van de kinderen die hier woont. Zij is al geruime tijd niet meer op bezoek geweest. Het voorstel is om het jongetje aan de chirurg te laten zien, om te kijken wat hij voor hem kan betekenen, maar dit moet natuurlijk met de moeder worden besproken. Deze woon en leefomstandigheden waren zo slecht ! Er was slechts 1 ruimte, zonder matrassen, waar de moeder met het dochtertje van 3 sliep. Het dak bestond uit hier en daar een stuk golfplaat door stenen op zijn plek gehouden. Een bijenvolk had zich daar ook al genesteld. De moeder was inmiddels weer in verwachting (van weer een andere vader) en wist ook niet wanneer ze was uitgerekend. De timmerman van OTC had daar al een bezoekje gebracht om eventueel het dak te repareren, maar dit was niet mogelijk. Er was haar andere woonruimte aangeboden, maar dat wilde ze niet. En dan voel je je heel ongemakkelijk als je daar op bezoek bent……..

En zo wordt steeds duidelijker dat het verschil tussen arm en rijk groot is in Ghana.

En nog even wat over het weer. In de eerste weken was het redelijk te doen. Af en toe wat bewolking en zo nu en dan een buitje. Vandaag was echter een hele warme, plakkerige dag. En aangezien ik de hele ochtend buiten aan het werk was (bij de amputatie-patiënten), heb ik dat goed kunnen ervaren. Hoezo, buiten aan het werk…… Er is geen oefenruimte meer beschikbaar, dus zitten ze ’s ochtends al mooi opgesteld buiten. Onder een hele grote boom, die nu helaas al zijn bladeren laat vallen. Maar gelukkig, de nieuwe bladeren komen er ook al aan. Dus een hele korte herfst.

En de boodschappen. Gisteren naar een nieuw winkeltje achter OTC geweest. Die mevrouw was zo blij dat ik kwam, werd helemaal omarmd: Hello my friend ! Stel je voor dat dat in Nederland gebeurt bij een nieuwe klant bij Albert Heijn. Ik moest midden in haar winkeltje op een stoel zitten wachten. Ook stond daar een bed, dus blijkbaar sliep ze ook in de winkel. Tja, en wat koop je dan: thee, helaas is op. Koffie, laatste blikje (beetje roest, zag thuis: houdbaar tot maart 2017) Okay. Misschien havermout ? Nee ook op. Laatste poging: heeft u ook chocola ? Nu is cacao 1 van de grootste exportproducten in Ghana, dus je begrijpt het al…..geen chocola. Allemaal geëxporteerd natuurlijk. Dus met koffie, 2 rol toiletpapier en wat noedels de winkel verlaten. Maar wat was dat leuk!

En zo beleef ik elke dag wel wat !

Hoop dat het met iedereen goed gaat in Nederland en tot de volgende week!

Liefs Marieke