Nsawam, 29 oktober

Lieve allemaal !

Als ik jullie reacties lees, hebben de regels over ‘tijd’ wel indruk gemaakt ! Dat was ook de bedoeling.

Dit weekend is bij jullie de wintertijd ingegaan. Maar hier is het altijd zomer. Wel hebben we nu regelmatig een bui en dat is wel heel fijn, dan koelt het even wat af. Voorafgaand aan de bui is het vaak heel erg benauwd, dan blijf je water drinken.

Zoals ik in de vorige brief al schreef, gaat men hier anders om met tijd. En dat geldt ook voor de start van de dag. De moeders beginnen hier om half 5 in de ochtend al met de handwas. Dat moet ook wel, als je ziet wat er allemaal gewassen moet worden. De bijgaande foto was op een topdag !

Zondag 22 oktober had ik afgesproken om mee te gaan met de kinderen naar de kerk. Ik had 1 van de oudere kinderen gevraagd hoe laat ze vertrekken. Zij gaf aan 6 uur ’s ochtends (!). Nu had ik toch eigenlijk na 5 week Ghana al moeten weten, dat het dan om half 7 is…….Dus ik was op tijd. Het was niet echt een ‘feest’ dienst, maar goed, heb ik dat ook eens meegemaakt.

Ik dacht, laat ik jullie eens een dag met mij mee laten lopen. Mijn dag begint vroeg met een ontbijt van havermout met water en banaan(melk is haast niet te krijgen), thee en een kop koffie. Dan loop ik naar ‘mijn groep’ amputatie-patiënten om ze te verzamelen voor de groepsgymnastiek. Het is voor sommigen al gymnastiek om het trapje op te huppen met of zonder prothese, op de grond te liggen en daarna weer overeind te komen. 1 mevrouw is zo handig, die gaat niet het trapje op, maar gaat bovenaan zitten en schuift dan op haar bips het zaaltje in. Voor dat de gym begint, wordt er eerst gebeden. Dan doen we ca 20 minuten oefeningen. Er hangen 5 ventilatoren aan het plafond, maar ik heb het na 5 minuten al warm! En je kunt je voorstellen, dat na het oefenen, niet alle protheses meer recht onder het lijf staan. Dus eerst even wat protheses rechtdraaien en dan kan iedereen weer het stoepje af. Daarna kunnen ze even bijkomen (en ik ook). Als fysio’s hebben we even een overleg, waarna het oefenen begint, buiten onder een prachtige boom, die gelukkig na een ‘herfst’ van 2 week weer volop in blad zit. (Dat gaat hier wel snel !) Het oefenen varieert van oefeningen met de stomp, steun nemen op de prothese of looptraining. Dit laatste is het lastigste. Leg maar eens uit in een taal die je niet spreekt in welke volgorde de krukken en voeten moeten worden geplaatst. Vraagt geduld ! In de lunchpauze neemt iedereen het er even van: eten en een uurtje slapen. En ’s middags wordt het oefenen vervolgd. Het maken van de prothese gaat hier erg snel. Vaak binnen 2 week na opname wordt de prothese al geleverd. Dan moet iemand eerst starten met het leren om steun te nemen. Zeker als je bijvoorbeeld een jaar hebt gehinkeld, is je balans anders. Hier is de afspraak dat je dit een week oefent voordat het echte lopen begint.

En wat heb ik verder gedaan. We hebben gezamenlijk het stompzwachtelen weer opgefrist. Ik heb 2 power-point presentaties gedaan over CVA. Wel lastig in het Engels hoor. En deze week hebben we dit afgesloten met algemene casuïstiek. Verder een info-folder gemaakt met de PR-dame voor elke vrijwilliger/stagiaire die hier komt. Tevens is het rouleren, zoals ze het hier deden ( elke dag op een andere afdeling) nu verschoven naar een meer-weekse of maandelijkse roulatie. En wordt er nu elke vrijdag van de afdeling een korte samenvatting gemaakt per cliënt. Voorheen werd er niets gerapporteerd. Tevens deze week, samen met een Engelse verpleegkundige een richtlijn uitgeschreven (ja, ja…dus toch een klein zorgpadje) m.b.t. het meten van de bloeddruk en de te nemen acties/verantwoordelijkheden als deze te hoog is. Zowel fysio’s als verpleegkundige doen dit. Ook zijn de wekelijkse scholingen aan de amputatie-patiënten weer opgestart met elke week een ander onderwerp.

En weer even wat grappigs. Deze week was er 1 van de groep jarig. En toen ging het natuurlijk over leeftijden. 1 oudere man vertelde dat hij niet wist hoe oud hij was, hij dacht rond de 75: dat hielden ze toen niet bij zei hij, maar hij was geboren in de tijd dat een bepaald persoon president was. Heb toch even zijn dossier bekeken. Hij is 82. En aangezien hij moslim is, mag hij meerdere vrouwen hebben. Hij heeft er 4 !, die afwisselend een week bij hem blijven in OTC om hem te helpen. Ook heeft hij 22 kinderen. Durf niet te vragen naar het aantal kleinkinderen……….Een kleurrijk figuur. En kleurrijk is ook zijn kleding: hij draagt een polo met het embleem van de Lidl (zie foto).

En wat kunnen we nog meer leren van Ghanezen: ze nemen het leven zoals het is. Ik hoor ze nooit zeuren, mopperen of klagen. En dat bewonder ik erg. Want als ik naar hun kijk met mijn westerse bril, moeten ze het met veel minder doen dan wij. En wij kunnen goed klagen: we hebben het druk, het is warm(of koud), het is laat, het is duur, het duurt lang enz. Maar klagen verandert niets aan de situatie. Je hebt alleen jezelf of je omgeving er mee !

En dat was het weer voor deze week.

Ik hoop dat iedereen een fijne relaxte week heeft.

Liefs Marieke